Even een terugblik: Lucas is 5 weken te vroeg geboren. Hij had bij de geboorte een puntig voorhoofdje, maar wij dachten dat dat van de geboorte was en wel weer bij zou trekken. Hij had weinig zin om iets te gaan doen en vond t wel best in de couveuse ;-). Maar dit trok toch wel de aandacht van de artsen, juist ook omdat het puntige voorhoofdje maar niet wegging. Na 2 weken kwam er eindelijk pit in ons ventje en mochten we hem mee naar huis nemen, na een gesprek met een kinderarts. Deze vertelde dat er nog wel eens naar zijn hoofdje gekeken moest worden. Het had geen haast nu het beter ging met Lucas, maar misschien over 3 maanden eens een scan of röntgenfoto laten maken omdat het erop leek dat de schedelnaad dicht zat. We voelden namelijk een harde richel op zijn voorhoofd. Het woord 'syndroom' viel ook, waar we best wel even van schrokken...
Doordat Lucas met het RS-Virus weer opgenomen werd in het ziekenhuis, zo'n 2 maanden na zijn geboorte, en hij daardoor niet op het nazorgbureau kon komen, duurde het even voordat hij weer gezien werd door een kinderarts. Deze leek aanvankelijk niets bijzonders aan hem te zien, maar stuurde ons, nadat wij er zelf om gevraagd hebben, toch door voor foto's. Maar....op de foto's leek niets te zien te zijn! We snapten er niets van: we hadden zelf uit zitten zoeken wat het zou kunnen zijn en na het zien van diverse foto's en filmpjes dachten we toch zeker te weten dat het craniosynostose was. Hadden we het dan mis? En hoe moest dat dan nu verder gaan? We zagen toch dat er iets mis was? Kon er nog iets aan gedaan worden? Gelukkig mochten we gewone foto's van Lucas opsturen naar de arts, en deze zou ze overleggen met een collega. Nog geen week later krijgen we een brief binnen van het Sophia Kinderziekenhuis: of we wilden komen, omdat ons kind waarschijnlijk craniosynostose heeft. Dit was verwarrend, maar tegelijkertijd ook een bevestiging dat we het niet bij het verkeerde eind hadden! Wat zijn we blij dat we doorgegaan zijn met onderzoek, want anders was er het risico geweest dat Lucas ziek was geworden, omdat zijn hersenen in de knel zouden komen.
De arts in het Sophia Kinderziekenhuis had maar één blik in de kinderwagen nodig om te weten dat Lucas een zogenaamde 'wigschedel' heeft. Dat betekend dat bij hem de voorhoofdsschedelnaad al tijdens de zwangerschap is dichtgegroeid. Er werd een scan gemaakt, gewone foto's en een gesprek over het verloop van de opname en operatie t.z.t. Het opereren van de wigschedel gebeurt normaal gesproken zo rond de 9e maand. Maar omdat Lucas 5 weken te vroeg geboren is zal dit dus tussen de 10e en 12e maand gebeuren. Bij 'mijn links' kun je informatie vinden over de operatie.
We zijn onze Hemelse Vader ontzettend dankbaar voor Lucas. Hij is echt het zonnestraaltje in huis! Altijd vriendelijk en vrolijk! Maar ook zijn we dankbaar voor de rust en vrede die Hij ons geeft over dit alles. Nu de operatie dichterbij komt wordt het wel steeds reëler en zijn we ook heel benieuwd hoe alles zal gaan verlopen. Dat alles goed zal aflopen is niet gezegd natuurlijk. De tekst uit Romeinen 8:38 en 39 Want ik ben ervan overtuigd dat nog dood, nog leven, noch engelen, nog overheden, nog krachten, nog tegenwoordige, nog toekomstige dingen, nog hoogte, noch diepte, nog enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus. kwam een aantal keren terug en liet ons zien dat we ook bereid moeten zijn om Lucas los te laten, maar dat tegelijkertijd niets hem zal kunnen scheiden van de liefde van Christus! Alsook de tekst iets eerder in Romeinen 8 het 18e vers waarin staat dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet zal opwegen tegen de heerlijkheid van de toekomende tijd.
